Hallo allemaal,
Een beetje laat maar het waren uiteraard erg drukke weken.
Om te beginnen was er bezoek voor Lubaya. Marielle kwam laat in de ochtend en werd opgehaald door Anneke & Richard. Dat was schijnbaar nogal een gedoe want de trein had vertraging. Toen ze er eenmaal was, was het gelukkig wel tijd om te spelen. Uiteraard kreeg Loulou (zo gaat ze heten) de meeste aandacht, maar dat is niet zo erg. We doen gewoon mee en dringen ons op. Marielle was wel helemaal weg van Loulou en ze heeft dan ook definitief besloten haar te nemen. Het bezoek was jammer genoeg niet zo lang, want ze moest weer naar huis en de reistijd was nogal lang.
Een week later was er bezoek voor Aeeshah. Eva kwam pas in de avond en werd ook opgehaald door Anneke & Richard. Daarna gingen ze ook nog eens uit eten. Op die manier wordt het wel erg lang wachten, maar ja wie luistert nu naar een stel ongeduldige kittens. Toen het eten op was kwamen ze dan eindelijk. Gelukkig vond Eva Aeeshah helemaal wat ze er van verwacht had. Ze heeft de hele avond naar ons zitten kijken en speciaal naar Aeeshah natuurlijk. Eva had ook een heerlijke taart meegenomen, maar daar mochten we weer eens niets van hebben. De volgende ochtend was Eva er nog steeds. Dat kwam natuurlijk wel goed uit. Je kunt niet genoeg speelgoed hebben uiteraard. Helaas moest Eva later in de middag weer naar huis. Wel heeft ze uiteraard gekozen voor Aeeshah.
Weer wat later kwam eindelijk de visite voor Kijani. Deze visite hoefde niet opgehaald te worden. Dat heeft wel een voordeel natuurlijk, we hoeven het dan niet lang zonder aandacht te stellen en daar kun je natuurlijk niet genoeg van krijgen. Malin en Kamil kwamen op een avond op visite, maar waren wel helemaal weg van Kijani. Uiteraard moesten ze nog wel even nadenken (althans dat werd gezegd, maar wij weten natuurlijk wel beter), maar uiteindelijk hebben ze besloten dat Kijani bij hun komt wonen. Lekker dichtbij in Amsterdam, maar op den duur zal hij wel verhuizen naar het hoge noorden. Malin en Kamil komen namelijk uit Zweden en dat schijnt erg ver weg te zijn. Ze hebben uitgebreid met ons gespeeld en ze stelden ook erg veel vragen. Kijani wordt namelijk hun eerste Maine Coon….. erg spannend allemaal.
Voor mij kwam er helaas geen bezoek, erg zielig voor mij natuurlijk. Alleen dat heeft wel een reden, ik mag blijven. Hoera, hoera, hoera.
In de tussentijd hebben we ook al een paar keer in zo’n groot blikken ding gezeten. Het schijnt auto te heten. De eerste keer gingen we naar iemand die Mieke heet. Nou dat was een hele verrassing. Als eerste was Mieke er niet en als tweede bleek het de dierenarts te zijn waar we heen gingen. We werden helemaal bevoeld en geluisterd, etc., etc. Maar als klap op de vuurpijl werd er een hele grote naald in ons gestoken. Dat schijnt te moeten, maar blij word je er niet van. Gelukkig was het snel gebeurd en mochten we weer naar huis. Van schrik moesten we de hele avond spelen en lekker eten.
De tweede keer dat we in de auto moesten gingen we een heel stuk verder. Na zo’n 40 minuten rijden kwamen we aan. We waren naar een soort gebouw gereden met allerlei vreemde mensen erin. Het bleek dat het een fotostudio was en dat we dus op de foto mochten, dachten we. Eigenlijk mocht alleen Kijani op de foto en bleek het dat Kijani reclame gaat maken door met zijn foto op een zak voer te gaan staan. Leuk voor dat voer uiteraard, maar een foto van mij zou natuurlijk wel veeeeeeeel beter zijn. Maar goed, nu staat mijn broer op de foto en dat is natuurlijk ook erg goed. Ik ben wel benieuwd hoe dat er uit komt te zien, maar dat blijkt wel een half jaar te duren. Ik hoop dat ze wat sneller werken zodat ik het eerder kan zien. En een zak voer met zo’n mooi kitten er op moet ook wel erg lekker zijn. Stiekem zijn ook Lubaya en ikzelf op de foto geweest bij de fotograaf en dus, wie weet komt Lubaya wel op de zak of misschien ikzelf wel hihi.
De laatste tijd hoeven we niet meer zoveel meer in de slaapkooi. We rennen de hele dag rond. We zijn ook veel in de serre. Dat vinden we ook erg leuk omdat dan niemand kan zien wat we uitspoken. Althans dat dachten we. Anneke & Richard hebben een extra camera gekocht zodat ze ons daar ook in de gaten kunnen houden en omdat de webcam gewoon bereikbaar is over het internet kan iedereen ons in de gaten houden. Dat vinden we uiteraard niet zo geslaagd, waar is onze privacy.
Omdat het ook nogal mooi weer is de laatste tijd gaat de deur naar de tuin ook vaker open. EN uiteraard willen wij dan graag naar buiten, maar als de buitendeur opengaat gaat de tussendeur dicht. Ships, we zijn nog niet groot genoeg om de deur zelf open te doen, dus kunnen we alleen maar door het raam kijken terwijl al onze tantes en zelf mama Layla in de tuin aan het spelen zijn.
Intussen zijn we allemaal de 11 weekjes alweer gepasseerd. Anneke en Richard blijven maar roepen dat we zo groot zijn. Ze zullen het wel weten, want we worden iedere dag in een weegschaal geduwd en die is ondertussen eigenlijk te klein.
Ik zal proberen volgende week wel weer een update te doen. We zijn dan alweer in de auto geweest, Dat hebben Anneke & Richard al weer aangekondigd. We krijgen dan weer zo’n akelige prik en er wordt ook een vreemd ding onder ons velletje gestopt. Het begint wel op big brother te lijken hierzo. Nou ja, we zien wel. Dus als het meezit, tot volgende week.
Baba
Hi everybody,
A bit late, but were very busy weeks.
To start of with, There was a visit for Lubaya. Marielle came late in the morning and Anneke & Richard picked her up. That was apparently quite a hassle because the train was late. Once she arrived it was fortunately time to play. Loulou (as that will be her name) obviously got the most attention, but that’s not so bad. We just join in and play with her. Marielle was really in love with Lulu and she has also decided to take her definitively. The visit was unfortunately not so long because she had to go home and the journey was quite long.
A week later, a there was a visitor for Aeeshah. Eva came in the evening and was picked up by Anneke & Richard. After picking her up they also went out to dinner. This way it was a very long wait, but hey, who listens to a bunch of impatient kittens. When the dinner was finished they came at last. Fortunately Aeeshah was what she had expected. She was watching us all night and especially Aeeshah of course. Eva had also brought a delicious cake, but we were not allowed to have a part. The next morning, Eva was still there. That was obviously good. You can not have enough toys, of course. Unfortunately Eva had to go home later in the afternoon. And, well of course she has chosen Aeeshah.
Not much later there was also a visit for Kijani. These visitors did not need to be picked up. That of course has it advantages, we did not have to do without attention to long as you cannot get enough of that. Malin and Kamil came to visit Kijani in the evening and of course they liked Kijani a lot. Obviously, they had still had to think (at least that was what they said, but we know better of course), but eventually they decided that they will take Kijani. They live very close, in Amsterdam, but eventually he will be moving to the north. Malin and Kamil do come from Sweden and at the end somewhere in the future will go back and Sweden seems to be far away. They playd a lot and had a lot of questions, which is vey good as Kijani is their first Maine Coon … .. very exciting.
Unfortunately there were no visitors for me. Very sad for me of course. Only that does have a reason, I can stay. Hurray, hurray, hurray.
In the meantime we also had to go into a big tin can. These things are called car. The first time we went to someone named Mieke. Well that was quite a surprise. Firstly, Mieke was not in and secondly it appeared to be the vet were we went. We were picked up and listened to etc., etc. And as a “bonus” there was a big needle stuck into us. Fortunately it was done quickly and we could go home. To compensate we had to play and eat all evening.
The second time we were in the car we went a lot further. After about a 40 minutes ride we arrived. We were driven to a type of building with strange people in it. Apparently it was a photo studio and so we were in the picture, we thought. Actually, only Kijani had to be on the photo. Apparently Kijani was going to star in an advertisement. His picture is ending up on a bag with cat food. Good for the food bag, of course, but a picture of me would obviously have been a lot better. Anyway, now my brother is in the advertisement and that is also very good. I am curious how that will look like, but this might take up to 6 months. I hope they work fast so I can see it a bit earlier. And a bag of food with such a beautiful kitten on there must also be very good. Secretly Lubaya and myself also had our picture taken, so who knows Lubaya or myself might end up on the bag hihi.
Lately we do not have to be in our sleeping cage a lot. We can run around all day. We are also a lot in the conservatory. That is also very nice because nobody can see what we are doing overthere. At least so we thought. Anneke and Richard have purchased an extra camera to keep track of us and because the webcam is accessible over the Internet, everyone can keep an eye on us. We like that a little less, where is our privacy.
Because it is also quite good weather lately so the door to the garden is open more often. And of course we would like to go outside, but when the outside door opens, the inside door closes. Ships, we are still not large enough to open the door ourselves, so the only thing we can do is look through the window and watch all our own aunts and even mom Layla play in the garden.
Meanwhile, we all passed the 11 weeks already. Anneke and Richard keep shouting that we are so big. They should know, because we are put in a scale every day.
I’ll try to put an update on the net next week.
We will have been in the car again by then, going to the vet. That was already announced by Anneke & Richard. We then get that nasty prick again and they will also put a strange thing under our skin. It starts to look like Big Brother over here. Well, we’ll see. So if you’re lucky, see you next week.
Baba
Vaskebjorn Maine Coons 